hoe wordt suiker gemaakt? Suiker, een veelgebruikte zoetstof, wordt voornamelijk geproduceerd uit suikerriet of suikerbieten. Het proces van suikerproductie omvat verschillende stappen die variëren afhankelijk van de bron, maar de kernprincipes blijven hetzelfde. Hieronder volgt een gedetailleerd overzicht van de productie van suiker uit suikerriet en suikerbieten.
Suikerproductie uit Suikerriet
- Teelt en Oogst:
- Suikerriet wordt in tropische en subtropische regio’s geteeld. Het gewas groeit ongeveer 12-16 maanden voordat het wordt geoogst.
- De oogst kan handmatig of machinaal plaatsvinden. Bij de oogst wordt het suikerriet dicht bij de grond afgesneden, waar de meeste suikers geconcentreerd zijn.
- Transport en Malen:
- Het geoogste suikerriet wordt snel naar de suikerfabriek getransporteerd om verlies van suikers door enzymatische activiteit te minimaliseren.
- In de fabriek wordt het suikerriet gewassen en in stukken gehakt. Vervolgens wordt het vermalen om het sap uit de stengels te extraheren.
- Extractie en Clarificatie:
- Het suikerrietsap wordt door diffusie of door persen uit het gehakte riet geëxtraheerd.
- Het ruwe sap bevat onzuiverheden zoals vezels, zand, en andere plantaardige materialen. Deze worden verwijderd door het sap te verhitten en kalk (calciumoxide) toe te voegen, wat de onzuiverheden doet bezinken.
- Verdamping:
- Het gezuiverde sap wordt geconcentreerd door verdamping. Dit gebeurt in een reeks verdampers waar het water uit het sap wordt verwijderd, waardoor een dikke siroop overblijft.
- Kristallisatie:
- De geconcentreerde siroop wordt verder ingekookt in vacuümpannen totdat suikerkristallen beginnen te vormen.
- Het mengsel van suikerkristallen en melasse (de vloeibare restanten) wordt dan afgekoeld en geroerd om de kristallisatie te bevorderen.
- Centrifugatie en Droging:
- Het mengsel van kristallen en melasse wordt in centrifuges gescheiden. De centrifugale kracht scheidt de kristallen van de melasse.
- De suiker wordt daarna gedroogd en gescreend om verschillende korrelgroottes te scheiden.
- Raffinage (optioneel):
- Voor witte suiker ondergaat de ruwe suiker een verdere raffinage, inclusief oplosmiddelen om kleurstoffen en andere onzuiverheden te verwijderen, herhaalde kristallisatie en droging.
- Het eindproduct is geraffineerde witte suiker.
Suikerproductie uit Suikerbieten
- Teelt en Oogst:
- Suikerbieten worden in gematigde klimaten geteeld en groeien in ongeveer 5-6 maanden tot oogstbare grootte.
- De bieten worden geoogst met gespecialiseerde oogstmachines die de bieten uit de grond halen en het loof verwijderen.
- Wassen en Snijden:
- De geoogste bieten worden naar de fabriek gebracht, waar ze grondig worden gewassen om aarde en andere onzuiverheden te verwijderen.
- De bieten worden vervolgens in kleine stukjes gesneden om het oppervlak voor sapextractie te vergroten.
- Extractie en Diffusie:
- De bietenstukjes worden in warm water geplaatst in een diffusietank, waar suiker door osmose en diffusie uit de bieten in het water migreert.
- Zuivering:
- Het bietensap bevat ook onzuiverheden die worden verwijderd door een combinatie van kalkbehandeling en koolstoffiltratie.
- Dit proces verwijdert onzuiverheden zoals organische zuren, eiwitten, en andere niet-suikercomponenten.
- Verdamping en Kristallisatie:
- Net als bij suikerriet wordt het gezuiverde bietensap geconcentreerd door verdamping tot een dikke siroop.
- De siroop wordt gekookt tot suikerkristallen zich beginnen te vormen.
- Centrifugatie en Droging:
- De suikerkristallen worden door centrifugatie gescheiden van de melasse.
- De suiker wordt gedroogd en eventueel verder gezeefd.
- Raffinage (optioneel):
- Voor de productie van geraffineerde suiker kan de ruwe bietsuiker een aanvullend raffinageproces ondergaan om verdere zuiverheid en witheid te bereiken.
kortom
Het eindproduct van beide processen is kristalsuiker, die kan variëren in vorm en zuiverheid afhankelijk van de gewenste toepassing, zoals witte kristalsuiker, rietsuiker, bruine suiker, of melasse. Deze processen zijn zorgvuldig ontworpen om maximale efficiëntie en minimale verspilling te garanderen, waarbij de bijproducten vaak opnieuw worden gebruikt in andere industrieën of landbouwtoepassingen
